Donderdag 12 februari 1970... Die dag waarschuwde de Meteorologische Dienst de burgers voor een ongekende koudegolf, maar honderden arbeiders in de ochtendploeg waren op weg naar de staalfabriek van Abu Zaabal, waar ze gesprekken uitwisselden over de recente heldendaden van de Egyptische leger aan het front tijdens de veldslagen van de Uitputtingsoorlog. Ze hadden het ook druk over hun plannen om Eid al-Adha door te brengen, dat over vier dagen zou plaatsvinden, en hun vreugde over het uitbetalen van de “Eid-subsidie” daarna. het einde van hun dienst. De arbeiders arriveerden in de fabriek en droegen allemaal een blauwe ‘overall’ en gingen op weg naar de werkplaatsen en afdelingen. Om kwart over acht klonken de brullende geluiden van twee Israëlische Phantom-vliegtuigen waar ze naartoe gingen de fabriek... en voordat de arbeiders wakker konden worden van de schok, vielen twee raketten en een groot aantal napalmbommen over hun hoofden. Binnen enkele seconden stortten de fabrieksgebouwen in, schoten de vlammen omhoog, stroomde er een stortvloed van bloed naar beneden en vielen er lichamen delen lagen overal verspreid. Misschien geloven sommige mensen dat er vijftig jaar zijn verstreken sinds het ongeluk, waardoor het is vergeten... maar de waarheid is dat dit tragische tafereel diepgeworteld zal blijven in de gedachten van degenen die het hebben meegemaakt en het zullen zien. details voor hun kinderen en kleinkinderen...het bloed van de martelaren is een eeuwig recht dat niet vergeten wil worden.
Wekelijks foto- en nieuwsmagazine, hoofdredacteur, Jaafar Al-Khabouri
